
కౌముది కురిపించిన కాంతులు కనకపు కలిశేము ఫై కురియగ వికసించిన వెలుగులు తన మేని చాయగా
మెల్లగా పిల్లన గ్రోవినీ గోపాలుడు ఘిల్లని ఉదగా చల్లగా ఎగసిన కనుప్రియ రాగాలే
నా ప్రియ కన్యకు పలుకులు గా
పవనుడు తన ప్రియుదంటు తనను వీడలేనంటూ
ప్రేమవేదన తో ఫై కేగిరేన తన జుట్టు
ప్రణయం లో తొలి మెట్టు
అల్లరిగా పికెగిరి ఎల్లరి మనసుల మరిగి హృదయాలను దోచుకునే దున్డుగులే తన కురులు
ఇరులను హరించి బుగ్గ చుక్కగా ధరించి
హృదయోధ్యనం లో విహరించి చేజారకుమ ఆశలను చిటిక లో త్రుంచి
No comments:
Post a Comment